-
DorfstraBe 15
03130 Hornow koło Cottbus
Niemcy
- Numer telefo+49 35698 805550
+49(0)35698 80 555 0 email event@confiserie-felicitas.de czynne od Pn-Pt. od 8do 18 a w sobote od 9 do 16 Manufaktura czekolady
Felicitas“ w Hornow
Manufaktura położona w małej miejscowości Hornow , w sielskim otoczeniu, została założona w latach 90 tych ubiegłego wieku przez dwoje ludzi z Belgii , którzy zachwycili się Łużycami i postanowili tutaj zostać i stworzyć
szczęśliwe miejsce .Tutaj powstają „czekoladowe dzieła sztuki”.W trakcie wizyty obejrzymy medialną prezentację,procesu produkcji i jej historię . W trakcie której odbędzie się degustacja wyrobów czekoladowych / czekoladki + kawa lub czekolada / .Na zakończenie zakupy w sklepiku.
Niemcy i Łużyczanie kształtowali historię tego dwujęzycznego miasta. . Łużyce Dolne obejmują historycznie obszar między Łabą i Bober, pomiędzy Czarnym Elster i okolicy jezior na południe od Berlina. Dawniej był Lausitz, które również rozciąga się daleko w Saksonii, zamieszkanej przez plemię zachód od Lusizi słowiańskiej i nazywa się po nim. Nadal żyje w całych Lausitz 60.000 Serbołużyczan z ich własnym języku, w Dolnych Łużycach, jednak istnieje kilka sąsiednich ośrodków osadniczych.
Dolnołużyczanie mają cechy samodzielnego narodu (odrębną historię, kulturę i język), jednak przez większość badaczy z krajów słowiańskich oraz przez pozostałych Serbołużyczan uznawani są za część jednego narodu serbołużyckiego. Wynika to z chęci liczebnego wzmocnienia mniejszości serbołużyckiej w Niemczech jako całości. Badacze zachodnioeuropejscy oraz niemieccy często traktują Dolnołużyczan jako odrębny naród słowiański.
Większość Dolnołużyczan ma poczucie własnej odrębności etnicznej w stosunku do Górnołużyczan. Wynika to z wielowiekowej izolacji obu narodowości, które od VI wieku do czasów nowożytnych rozwijały się niezależnie od siebie, rozdzielone szerokim pasem bezludnych puszcz, które dopiero stopniowo były zasiedlane.
Wytworzeniu narodowej wspólnoty obu grup nie sprzyjały także podziały polityczne: od 1815 Łużyce Dolne należały do Prus(obecnie do landu Brandenburgia), a Łużyce Górne do Saksonii jak również podziały wyznaniowe: Dolnołużyczanie są narodem tradycyjnie protestanckim, podczas gdy Górnołużyczanie są w znacznej większości katolikami.Dolnołużyczanie więcej mają do zawdzięczenia Niemcom, którzy często (wbrew rygorystycznym zakazom władz niemieckich) aktywnie propagowali i chronili język dolnołużycki (między innymi dzięki temu przetrwał do dziś).Dolne Łużyce wcześniej zostały uprzemysłowione i w związku z tym szybciej zgermanizowane; Łużyce Górne do dziś są przede wszystkim krajem rolniczym i ostoją serbołużyckiego patriotyzmu.-
wikipedia.
.JPG)
Manufaktura położona w małej miejscowości Hornow , w sielskim otoczeniu, została założona w latach 90 tych ubiegłego wieku przez dwoje ludzi z Belgii , którzy zachwycili się Łużycami i postanowili tutaj zostać i stworzyć
szczęśliwe miejsce .Tutaj powstają „czekoladowe dzieła sztuki”.W trakcie wizyty obejrzymy medialną prezentację,procesu produkcji i jej historię . W trakcie której odbędzie się degustacja wyrobów czekoladowych / czekoladki + kawa lub czekolada / .Na zakończenie zakupy w sklepiku.
Niemcy i Łużyczanie kształtowali historię tego dwujęzycznego miasta. . Łużyce Dolne obejmują historycznie obszar między Łabą i Bober, pomiędzy Czarnym Elster i okolicy jezior na południe od Berlina. Dawniej był Lausitz, które również rozciąga się daleko w Saksonii, zamieszkanej przez plemię zachód od Lusizi słowiańskiej i nazywa się po nim. Nadal żyje w całych Lausitz 60.000 Serbołużyczan z ich własnym języku, w Dolnych Łużycach, jednak istnieje kilka sąsiednich ośrodków osadniczych.
Dolnołużyczanie mają cechy samodzielnego narodu (odrębną historię, kulturę i język), jednak przez większość badaczy z krajów słowiańskich oraz przez pozostałych Serbołużyczan uznawani są za część jednego narodu serbołużyckiego. Wynika to z chęci liczebnego wzmocnienia mniejszości serbołużyckiej w Niemczech jako całości. Badacze zachodnioeuropejscy oraz niemieccy często traktują Dolnołużyczan jako odrębny naród słowiański.
Większość Dolnołużyczan ma poczucie własnej odrębności etnicznej w stosunku do Górnołużyczan. Wynika to z wielowiekowej izolacji obu narodowości, które od VI wieku do czasów nowożytnych rozwijały się niezależnie od siebie, rozdzielone szerokim pasem bezludnych puszcz, które dopiero stopniowo były zasiedlane.
Wytworzeniu narodowej wspólnoty obu grup nie sprzyjały także podziały polityczne: od 1815 Łużyce Dolne należały do Prus(obecnie do landu Brandenburgia), a Łużyce Górne do Saksonii jak również podziały wyznaniowe: Dolnołużyczanie są narodem tradycyjnie protestanckim, podczas gdy Górnołużyczanie są w znacznej większości katolikami.Dolnołużyczanie więcej mają do zawdzięczenia Niemcom, którzy często (wbrew rygorystycznym zakazom władz niemieckich) aktywnie propagowali i chronili język dolnołużycki (między innymi dzięki temu przetrwał do dziś).Dolne Łużyce wcześniej zostały uprzemysłowione i w związku z tym szybciej zgermanizowane; Łużyce Górne do dziś są przede wszystkim krajem rolniczym i ostoją serbołużyckiego patriotyzmu.-
wikipedia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
777pepin777@gmail.com